Նիկոլ Փաշինյնաը ոչ թե պոպուլիստ է, այլ պետական օլիգարխ՝ ֆեյսբուքյան տեսանյութում հայտարարել է Միքայել Մինասյանը: Նա մի շարք հարցեր է ստացել, և դրանք ամփոփում է մեկ պատասխանում:

Այն, ինչ կա­տար­վում է թավ­շյա Հա­յաս­տա­նում, խիստ օ­րի­նա­չափ է: Քայ­քայ­ման հետ­քըը հա­սել է քայ­քա­յու­մը սկ­սած­նե­րին: Արտ­քա­ղա­քա­կա­նի մա­սին` քիչ անց, ներ­քա­ղա­քա­կա­նը տե­ղա­փոխ­վել է խոր­հր­դա­րան:

Երբ Նիկոլ Փաշինյանն ԱԺ-ում սրեր է ճոճում, թե արտաքին քաղաքականություն է ստեղծում, որից աշխարհի չորս կողմում էլ դեռ գլուխ չեն հանում, ի վերջո, չհասկացա՞վ, որ իր խոսքերն անհետևանք երկրի ներսում գուցե մնան, բայց դրսում՝ երբեք։ Եթե մեզ համար արդեն սովորական է դարձել պետության ղեկավարի անպատասխանատու խոսքը, հազիվ թե դրսում նման բաները կոնկրետ հետևանքներ չունենան ու ցավոք, դրա համար տուժում է ոչ թե այդ անձը, այլ մի ողջ պետություն։

Շր­ջա­կա մի­ջա­վայ­րի նախ­կին նա­խա­րար Է­րիկ Գրի­գո­րյա­նը սրտ­նե­ղած է հե­ռա­ցել. իշ­խա­նու­թյու­նը չի գնա­հա­տել իր ու իր թի­մի` ա­ռանց «լայ­քե­րի» աշ­խա­տան­քը:

Վեր­ջին օ­րե­րին ակն­հայ­տո­րեն սկ­սե­ցին ուր­վագծ­վել հա­մա­վա­րա­կից ա­ռա­ջա­ցած տն­տե­սա­կան ճգ­նա­ժա­մի հետևանք­նե­րը հա­յաս­տա­նյան ներ­քա­ղա­քա­կան զար­գա­ցում­նե­րի վրա։ Ո­րոշ ժա­մա­նակ այդ գոր­ծըն­թաց­նե­րը երկ­րորդ պլան էին մղ­վել, քա­նի որ հա­սա­րա­կու­թյունն ու իշ­խա­նու­թյու­նը, տար­ված լի­նե­լով հա­մա­վա­րա­կի հետ կապ­ված խն­դիր­նե­րով, կար­ծես թե դրանք ա­ռաջ­նա­յին չէին հա­մա­րում։

Այսօր աշխատանքից ազատվել է շրջակա միջավայրի նախարար Էրիկ Գրիգորյանը։ Ազատման հրամանագրում ոչ մի պատճառաբանություն չկա։

Ողջ հա­մա­ցան­ցը մի քա­նի օր ակ­տի­վո­րեն քն­նար­կում է Սուրբ ա­թո­ռում ՀՀ նախ­կին դես­պան Մի­քա­յել Մի­նա­սյա­նի «լայ­վը», որ­տեղ նա պատ­մում է 2019-ին Հռո­մում իր և ԱԱԾ նախ­կին տնօ­րեն Ար­թուր Վա­նե­ցյա­նի հան­դիպ­ման մա­սին, մաս­նա­վո­րա­պես ընգ­ծե­լով, որ Վա­նե­ցյա­նը, Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի ա­նու­նից, ի­րեն փո­խան­ցել է` ե­թե «սիմ­վո­լիկ» գու­մար վճա­րի ինչ-որ հիմ­նադ­րա­մի, բո­լոր քրեա­կան հե­տապն­դում­նե­րը իր և իր հա­րա­զատ­նե­րի նկատ­մամբ կդա­դա­րեց­վեն, և կկա­րո­ղա­նա հան­գիստ ապ­րել Հա­յաս­տա­նի սահ­ման­նե­րից դուրս։

Բո­լո­րին էլ տա­րօ­րի­նակ է թվում, թե իր հա­խուռն բնա­վո­րու­թյամբ Նի­կոլ Փա­շի­նյանն ին­չու Մի­քա­յել Մի­նա­սյա­նի մե­ղադ­րան­քին չի ար­ձա­գան­քում, ին­չու հար­մար ա­ռի­թը չի օգ­տա­գոր­ծում նո­րից նախ­կին «թա­լան­չի­նե­րին» ու «կո­ռուպ­ցիո­ներ­նե­րին» հի­շե­լու հա­մար։

Երբ իշ­խա­նու­թյան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րը, պա­տեհ-ան­պա­տեհ ա­ռի­թով, ընդ­դի­մա­խոս­նե­րի քն­նա­դա­տու­թյու­նը վե­րագ­րում են ա­պօ­րի­նի գույ­քի բռ­նա­գանձ­մա­նը, մի փոքր նր­բու­թյուն մո­ռա­նում են. այս օ­րեն­քը տա­րած­վե­լու է նաև ի­րենց վրա, իսկ իշ­խա­նու­թյան շար­քե­րում հաս­տատ այդ օ­րեն­քից դժ­գո­հող­ներ կան։

Նի­կո­լը քար լռու­թյուն պահ­պա­նեց Լավ­րո­վի բարձ­րա­ձայ­նած` Ղա­րա­բա­ղյան բա­նակ­ցա­յին խնդ­րում սե­ղա­նին առ­կա «փու­լա­յին» տար­բե­րա­կի առն­չու­թյամբ: Լռեց (գո­նե ցայս) Մի­քա­յել Միա­սյա­նի բա­վա­կա­նին կոշտ մե­ղադ­րանք­նե­րի հետ կապ­ված (դա­վա­ճա­նու­թյուն, ռե­կետ, ի­րա­վա­պահ կա­ռույց­նե­րի` այդ ա­մե­նի գոր­ծուն մաս­նակ­ցու­թյուն):